İnsanlığa bir ayna tutulsa kara mı gözükürdü?

 Ön yargısı fazla olan insanlarız. Milletçe eleştirmeyi severiz de eleştirilmeye tahammülümüz yoktur işte.  Her şeye karışacak hakkı buluruz kendimizde. Ali kiminle olacak, Ayşe nereye gidiyor, Fatma nasıl giyinmeli hepsine biz karar veririz.
 Peşin hükümlerimiz vardır. Elinde gül taşıyana gülistan, diken taşıyana haristan muamelesi yaparız. O güldeki dikenleri görmeye çalışmayız asla. Örtünüz varsa ideal kız, açıksanız "Oğlum bu kızdan bana gelin olmaz"ları duyarsınız. İç güzelliği falan laftadır anlayacağınız.
 Oruç tutar yemek yemeyiz de, yemediğimiz kul hakkı kalmaz. Nasıl olsa yaptıklarımız vicdani görevlerimiz değil, dini yükümlülüklerimizdir. İyiyi iyi olduğu için değil, bir emir olduğu için yaparız ama sorsanız önemli olan niyettir. . Yemek programlarına dökecek binlerce liramız vardır da, aç olan komşumuza bir tabak yemek vermekten aciziz. Çünkü bu işte para yoktur! Ama komşusu aç iken tok yatan da bizden değildir. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın deriz. Haksızlığa susarız. Hem neden konuşalım ki? Bunun ucunda bize dokunacak olan nedir? Ama bir gün gelip biz haksızlığa uğrayınca konuşacak kimseleri bırakmamış oluruz arkamızda.
 Dinlediğiniz yerli yabancı şarkıları bırakın. Haftanın hitlerini takip etmeyi bırakın. Yüreğinizin sesini duyun, vicdanınızı takip edin. Eğer hala sol yanınızdaki atıyorsa, sevgiyle atsın. Durmadan yapın bunu. Yapın ki durduğunuzda sizden geriye sadece adınız kalmasın. Ki bu şartlarda adınızın kalacağının bile garantisini veremiyoruz.
 Sevgiyle kalın...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ne için yaşıyoruz, yarınlar yada yanıltılar mı?

Bir yerde bir söz okumuştum şöyle diyordu "Aslında hep en sevdiklerimiz iter bizi yarışa." Uzun bir süre düşünmüştüm bunun üzerine. En sevdiklerimiz, sevenlerimiz bizi neden bir yarışa soksun? Biz, kendimiz olduğumuz için onların hayatlarındayız değil mi? Değil.
 Hayata tutunuş aşamamız bir yarıştan ibaret. Anne karnına düşmemiz ile  başlıyor bu yarış. Çocuk yaştan itibaren bir çok dayatmaya maruz bırakılıyoruz. Din, ahlak, toplum, aile ve daha bir çok yönden dayatmalardır bunlar. Doğuyoruz, neyi seveceğimiz, neye inanacağımız, hangi mesleği seçeceğimiz hatta kiminle evleneceğimiz bile neredeyse biz dışında herkesin söz sahibi olduğu konulardır. Bunları yıkma, kendi hayatımızdan çıkıp soluklanma hakkına bile sahip değilizdir üstelik.
 Yapacağımız her şey, atacağımız her adım birilerine göre planlanmıştır hep hayatta. Sınava gireriz, başarımız komşumuzun çocuğuyla kıyaslanır, işe gireriz bu sefer de kıyaslanan maaşlardır. Evleniriz, kıyaslanma belası çocuklarımıza bulaşır. Ha…
Devamı

Herkes Gider mi?

Bazı insanlar öyle şeyler hissettirir ki o onlara özeldir. Kimsede bulunmaz, hem kimsede aranmaz da. Bu sizin en yakın arkadaşınızdır. Mesela ona bazı şeyleri oturup saatlerce anlatmanıza gerek yoktur. Ki zaten başkalarına saatlerce anlattığınız şeylerin yerini onda bir bakış tutar. Bir bakışla anlar nasıl olduğunuzu. Onunla aylar geçirirsiniz, belki de yıllar...
 Ama birden bir şeyler olur, bir şeyler kopar. Tamam başkasıyla onunla olduğunuz gibi olamazsınız ama onunla da eskisi gibi olamazsınız. Tüm ikili ilişkiler buna mahkum değil midir? Eskiden bir şeyleri ona anlatınca rahatlardınız, tamam geçmezdi ama anlardı bilirdiniz. Hem anlayan birinin olduğunu bilmek kimi iyi hissettirmez ki? daha sonra ise "Nasılsa anlatınca geçmeyecek" diye düşünmeye başlarsınız. Bu onun bile artık anlamayacağını bilmenizden mi kaynaklı, ya da artık eskisi kadar umursamadığını düşündüğünüzden mi bilinmez. Belki de her ikisi..Sonuç olarak bir şey ya da bir şeyler uzaklaştırmıştır sizi. Ne kada…
Devamı