"En güzel sevenler, en güzel yara alanlardır."

 Yıllardır hep "En güzel sevenler, en güzel yara alanlardır." diye düşünürüm. En güzel düşünenler, en güzel gülenler, en güzel direnenler. 

En güzel seviyorlar, çünkü sevgisizliğin ne demek olduğunu biliyorlar. İsimleri hiçbir şiirde yer almamış, uğurlarına hiçbir şarkıda göz yaşı akmamış onların. Güzel seviyorlar, çünkü sevildiklerinden hiçbir zaman emin olamamışlar. Bu sebeple emin oldukları tek şeye, kendi sevgilerine tutunuyorlar.

En güzel düşünüyorlar, en derin düşünüyorlar çünkü onlar için göz önünde olanlar dahil daha önce kimse tarafından düşünülmemiş. Onlar, gülün dikenlerini sevmişler, dikende mana aramışlar. Ancak kimse onların açtıkları gülü görmemiş, bir uçurum kenarında, kimsenin geçmediği bir kuytuda, kendi güzelliklerini kendileri çürütmüşler. Belki de zamanla onları görmeyen gözlerden uzaklaşmayı öğrenmişler. Olamaz mı?

En güzel gülüyorlar çünkü, içlerinde hüzün sel olmuşken gözlerinden bir damla yaş akmadı diye kimselere acısını gösterememişler. Belki gülüşlerinin arkasında yatan acıyı gizlemekten, belki de ağlamanın / gülememenin ne olduğu bildiklerinden gülüşlerini güzelleştirmişler. Görenler demiş ki, böyle güzel bir gülüş içerisinde hüzün zerresi barındıramaz. Oysa her güzel şey, bir kötü varsa anlam kazanır, her güzellik kendisini kötü olana borçludur, bilememişler. Siz neye borçlusunuz güzelliğinizi?

En güzel direniyorlar, çünkü en çok onlar düşmüşler. En derin yarayı onlar almış, en dibe onlar düşmüş, tam bitti derken yeniden onlar başlamışlar. Belki de ilk yaralarını dizlerinden değil, babalarından almışlar. Belki de her seferinde en dibe düştüklerini zannedip, her düşüşte bir dip daha olduğunu onlar fark etmişler. Her yeni dipten ayakta çıkmanın gururunu da yine onlar yaşamışlar.

Bu neden güzel hissettirdi bizi? Bir insanın yara almadan en güzel gülmesi, en güzel sevmesi, en güzel düşünmesi ya da en güzel direnmesi mümkün değil mi? Belki mümkündür, kim bilir? Biz o kadar şanslı mıyız peki? Sanmıyorum. Ancak yara almadan yürüyecek kadar şanslı olmasak da, bir gün her bir yaramızı tek tek saracak biri ile karşılaşacak kadar şanslıyız, işte buna inanıyorum.

Yaralar sevgiyle sarılır, birbirinize sevgiyle sarılın ki, yaralarınız sarılsın.